ข้อคิดจากเพชรพระอุมา : 17
ตอนหลัง ๆ ยิ่งอ่านยิ่งมัน อ่านพรวด ๆ เลย
สำหรับการเดินทางครั้งแรกนี้ คงต้องจบด้วยบทเพลงของแงซาย
สำหรับการเดินทางครั้งแรกนี้ คงต้องจบด้วยบทเพลงของแงซาย
"เกิดมาเยี่ยงกษัตริย์ขัตติยราช
แต่อนิจจา! อนาถนัก
ต้องพลัดพรากถิ่นฐานแหล่งกำเนิด
ซมซานพเนจรไปทั่วเขตแคว้นแดนกันดาร"
"ทุกหุบห้วยละหารสำเนาไพร
ข้าบุกบั่นไปปิ่มเลือดตากระเด็น
มีดวงดารากรแทนประทีปส่อง
ฝากอนาคตไว้กับหมู่เมฆอันเลื่อนลอย"
"สุริยาประทานพลังฤทธิ์ให้แก่ข้า
จันทราเปรียบเสมือนเพื่อนใจ
หากสวรรค์ส่งข้ามาเกิดจริงแล้วไซร้
ข้าคงกลับคืนไปสู่เจ้าได้สมจินต์"
รอข้าก่อน อาณาจักรสีทอง อันผ่องใส
รอข้าก่อน ประชากรทั้งหลาย
และรอข้าก่อน ศัตรูหมู่อมิตร
ข้ากำลังจะกลับไป.. กลับไป..กลับไป..."
Comments