ข้อคิดจากเพชรพระอุมา : 17

ตอนหลัง ๆ ยิ่งอ่านยิ่งมัน อ่านพรวด ๆ เลย
สำหรับการเดินทางครั้งแรกนี้ คงต้องจบด้วยบทเพลงของแงซาย


"เกิดมาเยี่ยงกษัตริย์ขัตติยราช

แต่อนิจจา! อนาถนัก

ต้องพลัดพรากถิ่นฐานแหล่งกำเนิด

ซมซานพเนจรไปทั่วเขตแคว้นแดนกันดาร"

"ทุกหุบห้วยละหารสำเนาไพร

ข้าบุกบั่นไปปิ่มเลือดตากระเด็น

มีดวงดารากรแทนประทีปส่อง

ฝากอนาคตไว้กับหมู่เมฆอันเลื่อนลอย"

"สุริยาประทานพลังฤทธิ์ให้แก่ข้า

จันทราเปรียบเสมือนเพื่อนใจ

หากสวรรค์ส่งข้ามาเกิดจริงแล้วไซร้

ข้าคงกลับคืนไปสู่เจ้าได้สมจินต์"

รอข้าก่อน อาณาจักรสีทอง อันผ่องใส

รอข้าก่อน ประชากรทั้งหลาย

และรอข้าก่อน ศัตรูหมู่อมิตร

ข้ากำลังจะกลับไป.. กลับไป..กลับไป..."

Comments

Popular posts from this blog

Artillery Hornet + OctoPrint + Klipper

ย้ายบ้าน

ใต้ร่มกาสาวพัตร